Wat is de procedure van een biopt?

Vorige week heb je deel 1 en 2 van deze blog kunnen lezen. Blogs gemist? Je vindt ze hier!
Blog 1: Lees je hier!
Blog 2: Lees je hier!

Wat er vooraf ging: een dag voor haar 50ste verjaardag ontdekte mijn moeder een knobbel in haar borst. Na een bezoek aan de huisarts, zitten we een ochtend in het ziekenhuis voor onderzoeken. Na een mammografie en een echo, is er één donkere vlek op de echo te zien die de radioloog niet vertrouwt.

Enorme opluchting

Gelukkig lijkt onze ergste angst, een tumor, niet uit te komen. De radioloog spreekt over een fibroadenoom – makkelijker gezegd, een bindweefselknobbel. Maar om echt met 100% zekerheid uit te kunnen sluiten dat het geen kanker is, moet er een biopt van worden gedaan. 

Handschoenen worden aangedaan, en onder andere scalpels, naalden en alcohol wipes worden klaargelegd. Een indrukwekkend tafereel om eens van dichtbij te mogen meemaken, in plaats van op de bank met een zak chips en Greys Anatomy. 

Waarschuwing: deze blog bevat grafische content! 

Wat is een biopt?

Bij een biopt nemen ze een stukje weefsel af voor microscopisch onderzoek. Dit doen ze als ze twijfelen over de diagnose, of om een klinische diagnose met zekerheid te kunnen vaststellen. Een weefselonderzoek helpt hierbij.
Het afnemen van een biopt zal altijd gebeuren onder een lokale verdoving. Ze nemen een klein stukje weefsel af en zullen dit opsturen naar het laboratorium voor nader onderzoek.

Hoe voeren ze een biopt uit?

Allereerst wordt met behulp van de echo de locatie van de massa (die aangeprikt moet worden) weer opgezocht. Er wordt een markering gemaakt op de huid, via waar de biopt genomen moet worden. Enkele millimeters hiernaast wordt in een schuine hoek (richting de massa) de verdoving ingebracht. 
“Voel je dit?” vraagt de radioloog als hij na een klein ogenblik een kleine incisie maakt, enkele millimeters naast zijn markering. 
Spoiler: blijkbaar voel je dit, en is dit pijnlijk, alsof iemand met een mesje in je borst prikt – heel vreemd.

Terwijl ik mij afvraag hoe ver (qua bereik) zo’n verdoving daadwerkelijk werkzaam is zet hij opnieuw zijn scalpel in haar huid, maar deze keer op de plek van de markering. Terwijl het bloed in een rap tempo opwelt uit het kleine wondje op haar borst, geeft ze geen kik. 
Ik heb vandaag dus geleerd dat deze verdovingen op de millimeter aankomen, want de tweede incisie heeft ze nooit gevoeld. 

De procedure van een biopt

De radioloog pakt zijn materialen erbij. Een groot donkergroen plastic uitziend bakje, waar hij vervolgens een naald op zet ter grootte van mijn onderarm. Ik hoor je denken ‘wat kan jij lekker overdrijven zeg’ maar ik maak geen grapjes. 

Hij heeft in zijn ene hand de naald vast, terwijl hij met zijn andere hand de echo vast heeft. De naald wordt ingebracht door de kleine incisie die zojuist gemaakt is. Met een kleine maar krachtige beweging wordt de naald in de borst geduwd, daarna geleid hij (met behulp van de echo) de naald naar de juiste plek.
Enkele millimeter voor de donkere vlek op het scherm houdt hij de naald stil. Op het moment dat hij op een knop duwt op het groene bakje van zijn naald, wordt de ruimte gevuld door een hard klikgeluid. Van wat ik begrepen heb zit er een soort grijper aan het uiteinde van de naald. Op het scherm van de echo is te zien hoe een dun wit streepje ontstaat, vanuit het midden van de massa tot aan het lijntje van de naald.
De radioloog haalt langzaam de naald terug vanuit de borst, en plaatst het uiteinde van de naald in een bakje vloeistof dat de assistente vasthoudt. Dat was de eerste biopt. 

Om genoeg materiaal te hebben om te kunnen onderzoeken, wordt dit ongeveer 3 a 4 keer gedaan. 

Het verwijderen van een cyste

Zoals ik in de vorige blog al schreef, waren er op de echo’s ook cystes te zien in de borst. Er is vaak geen medische reden om deze te laten verwijderen, behalve als je er zelf last van hebt. Veel vrouwen lopen rond met cystes in hun borst, zonder dit zelf ooit door te hebben.

Het verwijderen van de cyste is gelukkig een stuk minder heftig. Hiervoor is er eenmalig een kleinere naald ingebracht (deze wel zonder verdoving) tot in de cyste, en hebben ze het vocht er uit geheveld. Al met al bijna zo’n 2,5 buisje vocht. Maar een stuk minder pijnlijk!

Je weet dat je te veel Greys Anatomy kijkt, als…

De radioloog is een beetje een stugge man, dus ik wil hem niet te veel vragen stellen. Terwijl de vragen juist branden op mijn tong. Mijn ogen staan strak op het echo scherm, terwijl ik meekijk en mij afvraag wat hij ziet dat ik niet zie. Welke dingen herkent hij, die voor mij onzichtbaar zijn. Ik zie de cysten als kleine donkere vlekjes in beeld. Maar ik zag niet het verschil tussen de cyste en de bindweefselknobbel. En mijn moeder? Zij had voor 90% van de tijd haar ogen dicht. 

De assistente is een wat oudere, maar vooral warme vrouw. Zodra de radioloog de deur uit is keer ik mij terug naar haar. Ik vraag haar naar het ontstaan van een cyste (antwoord “dat weten we nog niet”) en ik vraag haar meer over de biopt. 
“Werk je zelf ook in de zorg?” vraagt ze me. Ik vertel dat ik heel gelukkig ben in mijn baan als content marketeer, en dat ik niet denk dat werken in de zorg mij zou liggen. “Dat is jammer, je zou er wel geschikt voor zijn!” 
Als de assistente al aangeeft dat je geschikt bent, dan denk ik dat het veilig is om te zeggen dat al die jaren aan ziekenhuisseries je toch nog iets opgeleverd hebben. Mijn moeder noemt het een lugubere fascinatie voor enge en bloederige dingen, ik noem het een real life kijkje achter de schermen van mijn favo tv series. 

De uitslag van de biopt

Uiteindelijk blijkt het dus vermoedelijk (totdat de uitslag binnen is, is dit natuurlijk nog niet 100% zeker) te gaan om een grote cyste, en een bindweefselknobbel. Alle twee goedaardige massa’s waar je je geen zorgen over hoeft te maken. Maar wij realiseren ons ook goed dat dit een positieve afloop heeft – en dit gaat natuurlijk niet altijd en bij iedereen zo. 

Wij willen iedereen daarom ook aanraden om eens in de zoveel tijd (bijvoorbeeld tijdens het douchen) even je borsten te controleren op bultjes, knobbeltjes en andere afwijkende zaken die er voorheen nog niet zaten. Hoewel het een eng idee is, kan je er maar beter vroegtijdig bij zijn. Het traject waar je in terecht komt als je er later bij bent, zal nog vele malen enger zijn. 

Let op: dit is onze eigen ervaring, daarom kan het voor iedereen anders zijn!

Update: voor iedereen die de afgelopen drie weken meegeleefd heeft met dit verhaal – het is goed nieuws! De diagnoses bindweefselknobbel en cyste waren juist. Echt een enorme opluchting.
We hebben ervoor gekozen om deze blogs met jullie te delen omdat we het belangrijk vinden om het taboe te doorbreken. Wij vrouwen hebben borsten, ja. En soms is er iets mis met ons lichaam. Laten we elkaar dan helpen door deze spannende situatie en hier open over praten.
Ga jij op dit moment door dezelfde situatie en heb je hier vragen over? Aarzel niet om contact op te nemen! ❤