Help! Ik voel een knobbel in mijn borst

Het is de ochtend van mijn moeder haar verjaardag, als we alle twee aan tafel zitten met een warm kopje thee. “Ik heb vandaag wel een heel dubbel gevoel”, zegt ze. Ik neem aan dat dit is omdat ze vandaag 50 jaar is geworden. Als ze me twijfelend aan blijft kijken weet ik dat mijn aanname waarschijnlijk niet klopt. “Waarom dan?”, vraag ik haar terwijl ik een slok neem van mijn thee. Ze vertelt me dat ze de avond ervoor, tijdens het douchen, een grote harde knobbel in haar borst heeft gevoeld. Zomaar ineens zat het daar.

Ik heb een knobbel in mijn borst, en nu?

Als ze haar trui een klein beetje laat zakken zie ik ‘m inderdaad zitten. De bult, ter grootte van een pingpongbal, die prominent prijkt op de bovenrand van haar borst. Een knobbeltje in je borst is één van de indicaties van borstkanker, maar het hoeft niet zo te zijn. Er zijn zoveel mogelijke oorzaken voor een knobbeltje in je borst. We nemen de opties door: ontstoken melkklier, cyste- of kanker. We besluiten om niet op de zaken vooruit te lopen, daar zijn wij misschien toch nuchtere Friezen in, en het een paar dagen aan te kijken. 

Let op: verandert er in de komende dagen niet veel? Verdwijnt de knobbel na een paar dagen niet uit zichzelf? Dan is het verstandig om een afspraak te maken bij de huisarts!
Een knobbeltje in je borst kan voelen als een knikker, een kleine verharding in de borst, of simpelweg anders aanvoelen dan de rest van je borst. Vertrouw je het niet? Nogmaals: ga naar de huisarts.

Leer je borsten kennen en wees waakzaam op veranderingen

Het is zo belangrijk om je borsten eens in de zoveel tijd te onderzoeken. Door dit vaker te doen raak je vertrouwd met je borsten en zal je veranderingen sneller opmerken. Kijk in de spiegel, en voel of je afwijkingen opmerkt. Zelfonderzoek is een prima manier om je borsten goed te leren kennen.

Wij vrouwen hebben soms te veel schaamte, als het aankomt op doodnormale dingen. Dit is een taboe wat wij, vooral binnen het kantoor van de Lifestylekoningin willen doorbreken.
Heb hier dan alsjeblieft ook geen schaamte over. Het is voor sommige vrouwen een gek idee om naar de huisarts te gaan met deze klachten. Het idee om in je blote borsten bij de huisarts te gaan zitten kan voor sommige vrouwen een te grote drempel zijn. Vraag of de praktijk een vrouwelijke huisarts heeft waar je bij terecht kan, mocht het echt een situatie zijn waarin je je onveilig voelt. Neem desnoods een vertrouwd persoon mee naar de praktijk als je je er niet prettig bij voelt en leg de situatie uit. Ik weet 100% zeker dat je arts hier begrip voor heeft en je graag helpt, op welke manier dan ook – als je maar geholpen wordt voor het mogelijk te laat is.

Meer weten over het zelf onderzoeken van je borsten? Deze link geeft een heldere uitleg.

Neem het zekere voor het onzekere

Vier dagen later hebben we opnieuw plannen om samen een kop thee te drinken. Ze appt me de avond ervoor, of ik toch iets later wil komen. Ze heeft eerst die ochtend een afspraak bij de huisarts.

Als ik haar zie, vraag ik haar naar wat de dokter zei. Hopend dat hij zei “joh, dat is niks”. Maar dat zei hij niet. Hij had aangegeven dat hij het niet vertrouwde. Het kon werkelijk van alles zijn – maar om er zeker van te zijn kreeg ze een doorverwijzing naar het ziekenhuis.

Neem veranderingen in je borst serieus

Nu, twee dagen na het bezoek aan de huisarts, zitten wij hier. In de wachtkamer van het ziekenhuis. Vandaag staat een echo, een mammografie, een punctie en mogelijk zelfs nog een biopt op de planning. Hoewel het nu (met Corona) niet vanzelfsprekend is om samen met iemand naar het ziekenhuis te komen, hebben we toch gebeld of het mogelijk is. Deze onderzoeken kunnen namelijk de hele ochtend duren, afhankelijk van wat er uit komt. En hoewel je er vanuit gaat (en hoopt) dat het iets onschuldigs blijkt te zijn, kan je je gedachten niet sturen en komt soms het woord ‘kanker’ toch nog bij je naar boven. Want, wat als—

Mijn moeder haar eerste gedachte bij het voelen van de bult was, “maar ik wil nog helemaal niet dood”. Zo’n ochtend vol onderzoeken brengt zo veel emoties met zich mee. De zenuwen gieren door je lijf, je staat stijf van de spanning, de onzekerheid, bezorgdheid, en vooral stress. Hoewel dat allemaal natuurlijk heel normaal is, is het ook ontzettend eng. Daarom kan het veel steun bieden om dit niet alleen te moeten doorstaan, en gelukkig hebben ziekenhuizen hier, zelfs in Coronatijdperk, erg veel begrip voor.

Volgende week vertellen we je meer over het onderzoek in het ziekenhuis.