Zo maak je een veilige omgeving voor baby’s die net leren kruipen en lopen

Als je kleintje net begint te kruipen of lopen, dan weet je vast dat je alles wat los en vast zit moet controleren. Zo beveilig je al je stopcontacten met afdekplaatjes en verwijder je losliggende kabels en breekbare dingen die op kruiphoogte van je baby liggen. Toch moet je ook letten op je meubels. Want wist je dat er een grote kans is dat jouw kleintje zich gaat optrekken aan de salontafel of tv-kast?

Stopcontacten en snoeren

Het voelt wellicht niet als iets heel moois, heb je een prachtige bakeliet stopcontact die past in je huis uit de jaren dertig, moet je er zeker iets mee omdat je nu nageslacht hebt rondkruipen. En het grootste voordeel? Je hoeft geen afdekplaatjes te kopen, die worden namelijk verwerkt in het stopcontact! Je beschadigt zo niets én je kind verliest gauw genoeg interesse in de stopcontacten.

Werk naast de stopcontacten ook de snoeren weg door ze vast te klikken langs de plinten. Als je ze niet goed kan wegwerken, tape ze dan vast. Maar let op: onze sterke peuter trok dit gewoon los.

Hoera en help! Je kindje begint met lopen

Sommige kinderen lopen al met negen maanden, anderen wachten gerust tot ze anderhalf jaar zijn voor ze ook maar aanstalten maken. Een kindje zal altijd beginnen met zichzelf optrekken aan zijn box of aan bijvoorbeeld een tafeltje in de kamer. Ze zullen in het begin altijd houvast nodig hebben met lopen en dat is ook wat wij bij ons zagen. Onze ronde bijzettafels werden veelvuldig gebruikt als looprek om van de ene bank naar de andere bank te komen of om van papa naar mama te gaan. En dit ging altijd gepaard met vaak vallen.

Het is normaal dat je kind valt, een veilige leefomgeving is dus belangrijk

Het is heel normaal dat je kleintje valt als hij leert lopen. Hij zal gelukkig elke keer weer opnieuw proberen te gaan lopen. Het enige wat jij kan doen als ouder, is hem aanmoedigen en zorgen voor een veilige leefomgeving. Als hij de salontafel of een bijzettafel gebruikt als steun om te leren lopen, is het wijs dat deze geen scherpe hoeken of punten bevat. Met kleine kinderen is het dus slim om voor een ronde bijzettafel te gaan. Zo zal hij bij het stoten niet meteen een dik gat in zijn hoofd hebben. De eerste keer schrik je nog als ze vallen, maar op het moment dat je ziet dat het dat kind niet zoveel uitmaakt en hij het weer opnieuw probeert, word je zelf ook ontspannender. Tenminste, zolang je geen gevaren meer hebt in huis.

Ga op handen en knieën je huis door, tenzij je een leuke dokter hebt

Het is vast je niet je favoriete bezigheid om op handen en knieën je huis door te manoeuvreren, er zijn charmantere poses, zoals op de bank liggen met chocola, maar het is voor de veiligheid van je nageslacht. Als je huisarts een lekker ding is, dan zou ik dit vooral laten en regelmatig een afspraakje maken bij de huisarts om je kind na te laten kijken, omdat hij weer zich heeft gestoten of iets over zich heen heeft getrokken. Als je toch liever een puntgave baby houdt, of bang bent dat je straks geen kind hebt dat voor jou kan zorgen als jij bejaard bent, dan zul je toch echt even aan de slag moeten.

Dek alle scherpe hoeken af of ga voor een nieuw interieur

Zoek alle scherpe punten en randen opzoekt in je huis en deze afdekt. Je kan het afdekken met theedoeken, of je verwijdert gewoon het hele meubelstuk uit je kamer. Voor je het weet heb je veel ruimte in je huis. Wij kozen dus voor nieuwe meubels: een ronde eettafel en ronde bijzettafeltjes bij de bank.

Dingen die kunnen omvallen

Check alles of het mogelijk om kan vallen: kasten, planten, lampen en wat je allemaal nog meer kan vinden. Nee, je zult er niet als eerst aandenken dat je kast mogelijk omvalt, maar je peuter krijgt het voor elkaar er op te klimmen. Ruim het op, zet de kasten vast of loop als een drilsergeant achter je kind aan.

Check alles regelmatig: kinderen zijn gehaaid

Houd er rekening mee dat je regelmatig achter je baby aan moet kruipen of wandelen. De simpele reden is dat je kind dingen voor elkaar krijgt, waar jij nog niet eens een seconde over na hebt gedacht. Zo kreeg onze peuter het voor elkaar om áchteruit te kruipen in plaats van vooruit, waardoor we regelmatig gehuil hoorden van onder de bank, omdat hij zich op de één of andere manier onder de bank had weten te krijgen door achteruit te buikschuiven. Uiteindelijk was onze oplossing om dat kind andersom neer te leggen, weg van de bank. En toen kwam hij vast te zitten onder de eettafel. Je verzint het niet. Écht niet. Maar ze krijgen het wel voor elkaar.